احسان و خیرات(نماز شب دفن)
نماز شب دفن
حضرت امام علي ـ عليه السلام ـ در توصيف احوال ايشان ميفرمایند: اگر شما بنگريد آنچه را كه مردگان ديدهاند، فرياد ناله سر خواهيد داد و به لابه و زاري روي خواهيد آورد و امر خداوند را اطاعت خواهيد نمود، اما آنچه كه ايشان ديدند از شما پنهان است و به زودي اين پرده كنار خواهد رفت و شما نيز خواهيد ديد.(1)
نماز وحشت يا نماز ليلة الدّفن راهي است براي كاستن از اين وحشت فراگير و از مجاري رحمت خداوند است بر بندهاي كه گرفتار آن سختيها است.
رسول خدا ـ صلي الله عليه و آله ـ فرمودند كه نماز هدية شب اول قبر چنان در سرنوشت ميّت و نمازگذار تأثيرگذار است كه بعد از اداء نماز و هدية ثواب آن براي ميت، خداوند هزار ملك را به سوي قبر ميت ميفرستد كه با هر كدام يك جامه زيبا است و در قبر او گشايش داده ميشود و از تنگنا تا روز قيامت نجات پيدا ميكند و براي نمازگزار نيز به اندازه آنچه كه خورشيد بر آن تابيده است حسنات داده ميشود و چهل درجه بالا ميرود.(2)
تذكر اين نكته نيز خالي از لطف نخواهد بود كه عالم برزخ بر خلاف عالم آخرت كه در آن رابطه انسان با دنيا كاملاً قطع ميگردد، با عالم دنيا رابطه دارد و لذا حسنات و سيئات جارية انسان بعد از مرگش نيز در سرنوشتش تأثير ميگذارد. به همين دليل است كه به گذاشتن باقيات الصالحات توصيه ميشود و نيز توصيه شده است كه وارث ميت بعد از ايشان او را فراموش نكنند و تا ميتوانند به نيابت و به نيّت او حسنات و كارهاي نيك انجام دهند. و اگر نبود اين رابطه ميان عالم برزخ و عالم دنيا، بدون شك نماز وحشت نيز وجهي نداشت.
چگونگى خواندن نماز وحشت:
نماز وحشت را به یکی از روش های زیر می توان خواند:
۱.در رکعت اول سوره حمد و سپس آیه الکرسى است و خواندن «از لا اله الا هو تا و هو العلی العظیم»(3) کافی است.(4) (بدون سوره توحید) و در رکعت دوم سوره حمد و سپس ۱۰ مرتبه سوره قدر «انا انزلناه» خوانده مى شود و وقتى نماز تمام شد، چنین گفته مى شود: «اللهم صل على محمد و آل محمد و ابعث ثوابها الى قبر فلان» و به جاى کلمه فلان، نام میت را مى برد.
۲. در رکعت اول بعد از حمد آیة الکرسى را تا «فِیها خالِدُونَ» بنا بر احتیاط یک بار خوانده و…(5) بنابراین امام راحل ره نیز به خواندن تا «فِیها خالِدُونَ» فتوی نداده است.
1. نهجالبلاغه، خطبه 20.
2. محدث نوري، ميرزا حسين، مستدرك الوسايل، مؤسسه آل البيت، قم، چاپ اول، 1408 هـ . ق. ج 6، ص 344.
4. نک: مجمع المسائل (للگلپایگانی)، ج۱، ص ۱۹۰، س ۲۶۱٫